Een tijd geleden alweer, dat ik een stukje heb kunnen tikken. Ondertussen heb ik een stuk mogen publiceren in de WINELIFE van juni-juli (zie pag. 6, 18&19 voor wie nieuwsgierig is) en daarnaast heb ik onderzoek gedaan naar de rol van het proeven in het aankoopproces van wijn. Dat onderzoek heb ik beschreven in een paper dat ik mag presenteren op het International Vine & Wine Congress in Mainz. Dus mijn schrijfbordje zat redelijk vol de afgelopen tijd…

Nu, temidden van de wijngaarden van de Zuid-Rhône zit ik te genieten van alles wat het goede leven te bieden heeft: zon, zwembad, schitterende omgeving, familie, heerlijk eten en natuurlijk (veel) prachtige wijn!!! En ik voel de rust komen om weer eens wat op papier te zetten, of eigenlijk op een scherm…

Gister met de hele familie – vriend, kids, zussen, zwagers en neefje – op bezoek bij een van mijn favoriete wijnhuizen, Domaine Barbanot. De eigenaar, Alain, gaf ons een fantastisch welkom. Eerst nam hij ons mee naar de wijngaarden en liet ons zijn 25ha zien. Met 3 auto’s reden we over steile weggetjes, zoals je die alleen in Frankrijk ziet: losse stenen, overal gaten, onnoemelijk smal, waanzinnig uitzicht. Mijn vriend zat te genieten achter het stuur, in zijn gedachten reed hij een stoere Jeep door de oerbossen – denk ik.

Terwijl de zwoele Zuid-Franse wind ons door de haren streek, vertelde Alain uitgebreid over de werkzaamheden die ze nu doen. Met z’n tweeën zijn ze nu de plantgeleiding van al hun wijngaarden handmatig aan het bijstellen. Ontsteld turen wij naar de wijngaarden die zich over de glooiende hellingen vouwen, zo ver als het oog reikt. Maar hij vertelt ook over de regelgeving, waardoor ik in het ene wijngebied stond en m’n zwager, die vlak naast mij stond, in een ander wijngebied. Dan zie je weer even met eigen ogen hoe marginaal de verschillen soms zijn. Het ene wijngebied staat duidelijk in hoger aanzien dan de ander, terwijl de verschillen minimaal zijn…

Ook mochten we al zijn wijnen proeven, verschillende wijngaarden, wijnmaak-processen en jaargangen. Wij bleven vragen stellen en hij haalde er telkens wat nieuws bij. Wijn uit het vat, wijn uit 2003, het kon allemaal niet op! Enthousiast legde hij alles uit in een mix van Engels en Frans, liet ons in zijn betonnen vaten, klom bovenop de vaten om de ontsteler te laten zien. En als onze (3!) kleine kinderen weer even aandacht nodig hadden, dan glimlachte hij geduldig en leek te denken: C’est la vie! Et la vie est belle…

Bijzonder hoe deze man tijd nam om de hele middag voor ons te zorgen. En inspirerend om zelf weer eens de tijd te nemen om wat met anderen te delen. Kortom, ik ben weer terug!