• Home
  • Wijnproeven
    • Écht (wijn)proeven
    • Kijken – stap 1
    • Ruiken – stap 2
    • Proeven – stap 3
    • Droog, zoet & zuur
    • Houtrijping
    • Tannine
  • Wijnjargon
  • Over mij
  • Bronnen

De wijnroos

~ Eigentijdse (& eigenwijze) kijk op wijn

De wijnroos

Tag Archief: witte wijn

Tertiaire aroma’s – Aroma’s deel III

18 donderdag jun 2015

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

aards, analytisch proeven, animaal, aroma, aroma's, chemisch, fruitig, geur, houtig, houtrijping, kruidig, organoleptisch, organoleptisch proeven, proeven, rode wijn, smaak, smaken, tannine, wijnproeven, witte wijn

Net zoals bij mensen zijn er bij wijnen exemplaren die goed ouderen en alleen maar aangenamer worden, én exemplaren die alleen maar achteruit gaan. Die laatste categorie heeft zijn beste tijd als hij nog jong en vitaal is en verliest alle charme tot er alleen nog zuur over is. De eerste categorie is jong vaak onaangenaam en stroef of ongebalanceerd, maar ontwikkelt door de jaren heen juist een uniek, complex karakter met een mooie balans tussen de verschillende karaktereigenschappen. Over deze wijn gaat deze blogpost eigenlijk. Tertiaire aroma’s zijn namelijk de aroma’s die ontstaan tijdens de rijping (of oudering) van de wijn.

De aroma’s in de wijn veranderen tijdens deze rijping, ook wel het ouderen, lageren of opleggen van de wijn genoemd. Allemaal woorden voor hetzelfde fenomeen. De fruitigheid neemt af, net als de tannines, terwijl andere tonen zoals kruidige, animale, houtige, aardse of chemische aroma’s toenemen. Hierdoor wordt de wijn complexer en vaak verfijnder. De complexiteit van een wijn is de mate waarin er allerlei verschillende smaken in een wijn zijn waar te nemen. Hoe meer aroma’s, hoe complexer de wijn. Als de overheersende fruitigheid en de zware tannines zich afbouwen is het logisch dat de andere aroma’s in de wijn beter waarneembaar zijn. Dit verklaart de toename van complexiteit en verfijning in ieder geval deels.

Fruitig

De indeling van de fruitige aroma’s staat in Aroma’s deel I beschreven. Bij de tertiaire fruitaroma’s moet je wel vooral denken aan aroma’s van gedroogd fruit zoals krenten en abrikozen.

Kruidig

De indeling van de kruidige aroma’s staat in Aroma’s deel II beschreven. Bij de tertiaire kruidige aroma’s moet je wel vooral denken aan aroma’s van specerijen zoals kruidnagel, kaneel, koffie en vanille, niet zozeer die van verse groene kruiden.

Animaal

De omschrijving van animale of dierlijke geuren en smaken in wijn klinken niet erg smakelijk, maar toch worden ze niet negatief bedoeld. Er zijn zeer gewaardeerde kwaliteitswijnen waarvan de kenners zeggen dat ze ruiken naar kattenpis (bekend van de geur van sauvignon blancs, zoals Sancerre), leer, natte hond, muskus of stal (bekend van de geur van pinot noir uit de Bourgogne).

Houtig

Onder houtig kan je allerlei termen scharen, die geassocieerd worden met het hout zelf of met houtrijping. Voorbeelden zijn ceder, sigarenkist, tabak, geroosterde of rokerige smaak, houtskool, maar ook vanille, zoethout, chocolade en toast.

Aards

Aardse aroma’s zijn vooral te associëren met de herfst, of misschien heb alleen ik dat, maar bij klei, bos, bladeren, dennen, mos, paddenstoelen en truffel stel ik mij een prachtig herfstbos voor.

Chemisch

Chemische smaken en geuren worden meestal niet als positief gezien, soms wijzen ze zelfs op een fout in de wijn. Maar een lichte, subtiele chemische toon komt bij sommige wijnen voor. Voorbeelden zijn asfalt, petroleum (bekend van de geur van oudere rieslings), plastic, teer of rubber.

Conclusie

De primaire aroma’s zeggen dus vooral iets over de gebruikte druivenrassen, de secundaire aroma’s zeggen iets over de vergisting en de tertiaire aroma’s zeggen iets over de rijping van de wijn. Over secundaire aroma’s is nauwelijks iets terug te vinden op het etiket, maar vaak staan de druivenrassen (tegenwoordig) wel vermeld. En als een wijn een bijzondere rijping heeft gehad dan kan je dat meestal ook terugvinden op het etiket. Tenminste… als je weet hoe je het kan herkennen.

Advertentie

Secundaire aroma’s – Aroma’s deel II

05 donderdag mrt 2015

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ 1 reactie

Tags

analytisch proeven, aroma, aroma's, fruitig, gisting, hout, houtopvoeding, houtrijping, kruidig, malolactische gisting, nootachtig, organoleptisch, organoleptisch proeven, rode wijn, secundair aroma, secundaire aroma's, smaak, smaken, Wijn, wijnproeven, witte wijn, zuivelachtig

Secundair, het klinkt een beetje tweedehands, of op z’n minst tweederangs, maar tóch gaat het hier om aroma’s die in de wijnwereld zéér gewaardeerd worden. Sterker nog, de wijnmaker doet vaak zijn uiterste best om deze aroma’s in de wijn te krijgen. Het zijn zeer interessante aroma’s die sterk beïnvloed kunnen worden in de wijnkelder door de keuzes die gemaakt worden.

Deze aroma’s zijn fruitig, kruidig, nootachtig, houtachtig of zuivelachtig en komen voort uit de vinificatiemethodes (de methodes binnen het wijnmaakproces). Tijdens de gisting vormen nieuwe verbindingen, waardoor nieuwe aroma’s ontstaan en andere versterkt worden. Verschillende methodes leveren verschillende aroma’s, een wijnmaker kiest hier zijn stijl, modern of traditioneel, door bijvoorbeeld voor een bepaalde giststam of voor vergisting op hout of rvs te kiezen.

Fruitig

De indeling van de fruitige aroma’s staat in Aroma’s deel I beschreven. Bij de secundaire fruitaroma’s moet je wel vooral denken aan aroma’s als banaan, meloen, lychee, abrikoos, perzik.

Kruidig

Onder kruidige tonen worden zowel kruiden als specerijen, zoals peper, kaneel, kruidnagel en saffraan, maar dus ook verse groene kruiden zoals rozemarijn en anijs. Voor het gemak schaar ik honing en zoethout ook onder deze noemer.

Nootachtig

Nootachtige tonen, de naam spreekt voor zich. Deze tonen komen meestal door het gebruik van (oude) houten vaten.

Houtachtig

Houtachtige tonen zijn niet alleen echte houtsmaken, zoals eikenhout of sigarenkist, maar ook andere tonen die door rijping op (nieuwe) houten vaten veroorzaakt wordt. Deze tonen zijn onder andere tabak, chocola, teer, toast, biscuit en vanille. Verschillende houtsoorten veroorzaken verschillende aroma’s, zie mijn blogpost over hout [klik hier].

Zuivelachtig

Zuivelachtige tonen worden vooral veroorzaakt door de zogenaamde malolactische gisting. Bij dit proces wordt scherp appelzuur omgezet in milder melkzuur, maar er komen ook andere aroma’s in de wijn. De meest gebruikte termen om deze smaak te omschrijven zijn room, boter, kaas en gist.

Tot slot

Het gaat hier dus om bijzondere aroma’s waarop de wijnmakers bewust sturen tijdens het wijnmaakproces door afwegingen en keuzes. Vaak zijn wijnmakers er ook erg trots op en zitten ze dus niet per ongeluk in de wijn. Zo staan de Spaanse rode wijnen uit Rioja en Ribera del Duero bijvoorbeeld bekend om hun typische vanilletonen die ontstaan door de rijping op nieuwe vaten van Amerikaans eiken.

Er bestaan ook nog tertiaire aroma’s, dus dat bespreek ik volgende keer!

Aroma’s – deel I

10 dinsdag feb 2015

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ 2 reacties

Tags

analytisch proeven, aroma, aroma's, bloemig, fruitig, groenteachtig, kruidig, mineraal, organoleptisch, organoleptisch proeven, primair aroma, primaire aroma's, rode wijn, smaak, smaken, vegetaal, Wijn, wijnproeven, witte wijn

Wijn is gegist druivensap en niets anders. Er zit niets anders in dan druivensap en gist. Hoe kan je dan appel, citroen, zoethout, kruiden of bloemen proeven*, als het er niet in zit? Bij chemische analyses blijkt dat veel van deze aroma’s die we proeven ook daadwerkelijk in de wijn zitten. Tenminste, er zitten in het geval van appel chemische verbindingen in de wijn die ook in appels zitten. Die zijn tijdens het maken in de wijn terecht gekomen. Dat kan op verschillende manieren, tijdens verschillende processen, aroma’s hebben 3 verschillende mogelijke herkomsten: de druif zelf, de vinificatie (wijnmaakproces) of de rijping. Hoe dat in elkaar zit, beschrijf ik hieronder.

* Aroma’s zijn overigens smaken die je waarneemt als je wijn proeft. Alleen, technisch gezien proef je ze niet, maar ruik je ze via een binnenkanaaltje dat van je mond naar je neus loopt. Maar wij ervaren het wel als proeven, dus daarom noem ik het gewoon “proeven”.

Primaire aroma’s

Deze aroma’s zijn fruitig, bloemig, mineraal of vegetaal en komen voort uit het druivenras zelf. In principe hebben alle wijnen van hetzelfde ras dus in de basis ook deze zelfde kenmerken. Bij een jonge wijn overheersen deze aroma’s en smaakt de wijn dus voornamelijk naar de druif zelf.

Fruitig

Deze categorie kan gelijk alweer op twee manieren worden ingedeeld, namelijk naar fruitsoort of naar de rijpheid ervan.

Fruitsoort

Voor de fruitsoort zijn verschillende subcategorieën (met voorbeelden):

  • zwart fruit (kers, braam, bosbes, cassis)
  • rood fruit (aardbei, framboos, aalbes)
  • citrusfruit (grapefruit, sinaasappel, citroen, limoen)
  • groen fruit (kruisbes, groene appel)
  • geel fruit (gele appel)
  • hard fruit (appel, peer, kweepeer)
  • steenfruit (abrikoos, perzik, nectarine)
  • tropisch fruit (mango, meloen, ananas, banaan)
Rijpheid

De rijpheid van het fruit wordt omschreven in termen van onrijp, rijp, sappig, overrijp tot jam-achtig. Dit zegt vooral iets over de rijpheid van de druiven bij de pluk en dit is meestal door het klimaat bepaald. In een heet klimaat worden druiven meestal behoorlijk rijp geplukt en dat leidt tot overrijpe tot jam-achtige fruittonen, terwijl in een koel klimaat soms nog onrijpe druiven worden gebruikt die leiden tot onrijpe fruitaroma’s.

Bloemig

Oftewel, smaakt zoals bloemen ruiken. De meest voorkomende bloemen in beschrijvingen zijn witte bloemen (of bloesem), viooltjes, lavendel, rozen of een geparfumeerd aroma.

Kruidig

Hiermee kun je groene kruiden aanduiden, zoals salie, dille en eucalyptus of specerijen, zoals kaneel, kruidnagel en peper.

Mineraal

De wijn heeft tonen die doen denken aan mineraal-bodemsoorten, zoals grafiet, kalk, etcetera. Deze smaken worden overigens niet rechtstreeks veroorzaakt door de bodem, maar door een tekort in deze bodem waardoor de druif zich chemisch gezien anders ontwikkelt dan in een rijke grond. Zo levert een stikstofarme bodem een wijn met veel “terroir-beleving”.

Vegetaal & groenteachtig

Smaakt naar planten of naar groente. In de meeste gevallen is dit een teken van onrijpheid, maar in sommige gevallen hoort het bij het aroma van de druif. Aroma’s die vaak voorkomen zijn grassig, groenig/onrijp, buxus, asperges en groene paprika.

Volgende keer: Secundaire aroma’s

Stijl

05 maandag jan 2015

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

hout, klassiek, klassieke wijn, merk, merkwijn, modern, moderne wijn, proeven, rode wijn, terroir, terroirwijn, traditie, tradities, traditionele wijn, Wijn, wijnproeven, witte wijn, zoet, zuur

Net als andere cultuurproducten, zoals muziek en dans, wordt wijn gemaakt in een bepaalde stijl. Bij zowel muziek als dans kan je de indeling klassiek -vs- modern maken, zo ook bij wijn! Wijnmakers zijn wat dat betreft net kunstenaars en zij kiezen de stijl die het best bij hen past. Waar jij het meest van houdt hangt af van je smaak: bij muziek en dans figuurlijk, bij wijn letterlijk!

Klassiek -vs- modern

De stijl van de wijn is de intentie waarmee hij gemaakt is. Meestal wordt gesproken over klassiek-traditioneel en modern. Klassieke, traditionele wijnen zijn qua geur vaak ingetogen, qua smaak zijn ze elegant, relatief veel zuren, een bittertje, complexiteit (veel verschillende geuren & smaken) en bij (jonge) rode wijn zijn er vaak behoorlijke tannines aanwezig. Ze zijn gemaakt naar de eeuwenoude tradities wat betreft druivenrassen en vinificatie van de streek. Meestal zijn het wijnen om bij te eten, niet om op de bank of een terrasje achteloos achterover te kieperen. Vaak hebben ze ook jaren rijping nodig om lekker te worden, en dan nóg hebben ze vaak een gerecht nodig om tot hun volle potentie te komen. Deze wijnen worden, op een enkele uitzondering na, alleen in Europa gemaakt.

Moderne wijnen zijn in alles anders en dat is ook zeer verklaarbaar. De moderne consument heeft geen wijnkelder én geen tijd om een wijn jaren te laten rijpen, hij wil een fles die gisteren gekocht is vandaag nog opdrinken. Bovendien wil hij ook wijnen serveren op feestjes of aan gasten die niet zitten te wachten op ingewikkelde wijnen die je moet léren waarderen. Gewoon, een lekker wijntje… Het belangrijkste is misschien wel dat de moderne wijnkoper geen tijd heeft (of neemt) om uit te zoeken welke wijn in welk jaar nou precies lekker was. Hij wil een fles kopen waarvan hij weet hoe die smaakt, waar hij op kan vertrouwen.

Moderne wijnen bieden dat. Ze zijn toegankelijk: niet te veel zuren, véél fruit, milde tannines, rijpheid, soms een beetje veel hout-smaak, maar dat is populair dus is geen probleem. De meeste moderne wijnen vind je buiten Europa, maar ook binnen Europa vind je ze steeds meer.

De vraag is of traditie in Europa modernisering in de weg staat of dat traditie Europa juist behoedt voor het maken van onherkenbare, eenvoudige wijnen… Ieder zijn eigen mening natuurlijk, maar persoonlijk ben ik erg blij met de diversiteit die traditie met zich mee brengt. Er zijn landen buiten Europa, die deze diversiteit juist aanvullen met hun moderne, maar bijzondere en unieke wijnen (bijvoorbeeld Marlborough Sauvignon Blanc en Chileense Carmenère). En in dat geval zeg ik: HOERA!! Lang leve nieuwe tradities!

Merk -vs- terroir

Maar… er is ook een andere indeling te maken wat betreft stijl van de wijn: Je zou ook kunnen spreken over merkwijnen en terroirwijnen. Merkwijnen zijn wijnen waarbij de naam van het wijnhuis (of de wijn zelf) belangrijker zijn dan de herkomst. Vaak staat de herkomst niet eens op de fles vermeld. De wijnen smaken elk jaar hetzelfde en de merken garanderen op die manier de kwaliteit van het product aan de consument. Het gaat hier bijna uitsluitend om moderne wijnen, al bestaan er streken waar het merk of wijnhuis ook zeer belangrijk is. Het kan bijvoorbeeld in Bordeaux bepalen of je wel of niet “Grand cru” op de fles mag noteren. Hier gaat het om een eeuwenoude ranglijst (1855), die bepaald welk wijnhuis (of: merk) wel of niet deze vermelding mag maken, ongeacht welk stuk land ze sindsdien hebben ver- of gekocht. Dit zijn klassieke wijnen, die tóch een merkwijn zijn, maar van alle klassieke wijnen gaat het om een zeer klein percentage.

Terroirwijnen zijn wijnen die een indruk geven van het terroir en de omstandigheden van het betreffende oogstjaar. De smaak (en kwaliteit) van de wijn is niet elk jaar gelijk, maar geven wel een natuurlijker beeld van de omstandigheden waarin de druiven zijn opgegroeid. Wijn is dus echt een natuur- en cultuurproduct bij terroirwijn. Producenten van deze wijnen streven naar authenticiteit door gebruik van streek-eigen druivenrassen en tradities. Hierdoor zijn het ook meestal traditionele, klassieke wijnen.

Proeven

Als je in je glas wijn een stijl herkent dan zegt dat dus iets over de intentie van de wijnmaker en vaak ook iets over waar de wijn vandaan komt. Hoe herken je de stijl? Oefenen en proberen te letten op:

Klassiek – ingetogen geur, elegant, relatief veel zuren, een bittertje, complexiteit en behoorlijke tannines

Modern – niet te veel zuren, véél fruitigheid, milde tannines, rijpheid, uitgesproken hout-smaak

De twee indelingen zijn dus in hoofdzaak verschillend door de (andere) insteek, waarmee je naar de wijn kijkt. Bij klassiek -vs- modern kijk je vanuit het product en de wijnmaker: wat wil hij maken, wat is zijn stijl? Bij merk -vs- terroir kijk je naar de markt en de marketing. Voor beide indelingen geldt: de ene stijl is niet beter dan de andere, het zijn gewoon verschillende producten voor verschillende wijnliefhebbers.

Alcohol

22 maandag dec 2014

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

alcohol, analytisch proeven, droog, gisting, organoleptisch, organoleptisch proeven, rode wijn, smaak, wijn & spijs, wijnproeven, witte wijn, zoet

Onder de meeste “ouderwetse” wijndrinkers wordt vaak gedacht: hoe meer alcohol, hoe beter de wijn. En ergens hebben ze natuurlijk een punt. Als een wijn veel alcohol bevat dan had de druif veel suikers en was hij dus heel erg rijp. En rijpe druiven leveren het beste sap en dus de mooiste wijn. Helaas is het niet zo simpel. Er is steeds meer vraag naar wijnen met een lager alcoholpercentage, zodat je wat frissere, lichtere wijnen krijgt, waar je wat meer van kan drinken. Wijnmakers spelen hierop in door wijnen met een lager alcoholpercentage te maken, óók kwaliteitswijnen (of misschien wel juíst die). Bovendien maken wijnmakers in koelere streken, zoals Duitsland, altijd al prachtige wijnen met een lager alcoholgehalte. Gewoon door het klimaat. Maar als alcohol niets (meer) zegt over de kwaliteit van de wijn, wat zegt het dan wel?

Proces

Als de natuurlijke suikers uit de druif gaan gisten, vormt zich alcohol. Als een druif heel rijp is, heeft hij veel suikers en kan er dus veel alcohol ontstaan door de gisting. Als niet alle suiker wordt omgezet in alcohol blijft dit dus in de wijn zitten en krijg je een zoetere wijn, een wijn met zogenaamd restzoet. Om het overzichtelijk te houden wil ik hier het alcoholgehalte van (bijna) volledig uitgegistte wijnen – en dus droge – wijn bespreken.

Herkomst

Het alcoholpercentage kan dus wijzen op een onrijpe tot overrijpe druif bij de pluk. Dit duidt meestal op het klimaat van het gebied waar de druiven vandaan komen. In koelere klimaten, zoals Duitsland en het Loire-dal, is een alcoholpercentage van rond de 12% normaal. Soms is het alcoholpercentage nog lager, bijvoorbeeld in koude jaren of omdat in deze streken ook wel eens wat restzoet in de wijn zit.

Een alcoholpercentage van meer dan 14% betekent over het algemeen dat de wijn uit een heet tot zeer heet klimaat komt. Vooral buiten Europa zien we dit veel, Australië, Zuid-Afrika, Californië, maar ook Zin uid-Italië zijn hier voorbeelden van. Wijnmakers zijn overigens steeds meer op zoek naar iets koelere gebieden voor de wijnbouw, om tegemoet te komen aan de trend onder consumenten om een wijn met een lager alcoholpercentage te prefereren.

Een alcoholpercentage van ongeveer 13% zegt niet zoveel over de herkomst van een wijn, het zou in principe overal vandaan kunnen komen. Het sluit hoogstens hele koude en hele warme gebieden uit, maar zelfs dat is discutabel.

Proeven

Alcohol geeft een branderig gevoel in de mond, je mond wordt er als het ware warm van. Denk maar eens aan het gevoel van sterke drank. Bij wijnen met een hoog alcoholpercentage kan je dat meestal goed voelen. Wijnen met (zeer) weinig alcohol lijkt de sensatie meer op het drinken van sap, verfrissend en alsof je er líters van weg kan drinken in het zonnetje.

Daarnaast geeft alcohol een zoete, zwoele smaak. Wijnen met een hoog alcoholpercentage kunnen daardoor nogal eens zoet en zwoel overkomen, ook wanneer ze geen enkele gram restsuiker hebben. Als je de wijn een zoete smaak vindt hebben, maar je hebt niet de ervaring van het verdikkende effect van restsuiker in een zoete wijn [zie mijn eerdere blog Droog, zoet & zuur] dan heeft de wijn waarschijnlijk een hoog alcoholpercentage.

Aanvulling

Wijnen met een lager alcoholpercentage zijn culinair ook erg interessant, omdat (1) de smaakpapillen minder verdoofd worden, (2) de zuurgraad van de wijnen vaak beter uitkomt en dat spannende(re) wijn-spijscombinaties geeft en (3) de gast na of tijdens een wijnarrangement niet zo beschonken wordt dat – subtiel gezegd – de beleving eronder lijdt.

Om deze reden denk ik dat de trend van een lager alcoholpercentage heel goed past bij de steeds kritischere en beter geïnformeerde consument. Hopelijk is dit een blijvende ontwikkeling, want zeg nou eerlijk: het is toch heerlijk om méér wijn te kunnen drinken, voordat de smaakpapillen én de lichten uitgaan?!

Houtrijping (deel II)

08 maandag dec 2014

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

analytisch proeven, hout, houtopvoeding, houtrijping, organoleptisch, organoleptisch proeven, proeven, rode wijn, smaak, smaken, Wijn, wijnproeven, witte wijn

Als vervolg op de blog van vorige week, ga ik nu in op de volgende 3 factoren, die de smaak van een wijn met houtrijping kunnen beïnvloeden: de herkomst van het hout, de stijl van de wijnmaker en de mate van de branding.

Herkomst

Houten vaten worden nog steeds handgemaakt van eikenhout, omdat deze houtsoort sterk én flexibel is -voordelen voor de kuiper- en omdat het een prettige smaak afgeeft en de juiste mate van poreusheid heeft, waardoor de wijn optimaal kan rijpen -voordelen voor de wijnmaker-.

Er zijn verschillende soorten eikenhout, maar de belangrijkste zijn Frans en Amerikaans eiken. Beide soorten geven rokerige en kruidige aroma’s af. Frans eiken wordt gespleten en geeft daardoor subtieler zijn smaak af, die vooral doet denken aan dennen, toast en karamel. Amerikaans eiken wordt gezaagd en geeft daardoor meer smaak af, die vooral wordt getypeerd door vanille, eiken, kokos en mint.

Binnen Europa wordt Amerikaans eiken vooral in Spanje gebruikt, verder zie je voornamelijk Frans eiken of een mix van de twee. Buiten Europa wordt vooral Amerikaans eiken gebruikt, maar dit is aan trends onderhevig. Het kan dus zijn dat dit over een paar jaar helemaal anders is.

Stijl

Als ik 10 jaar geleden, toen ik nét om de hoek kwam kijken in de wijnwereld, mijn neus in het glas stak en diep inademde en nog een keer, dan kreeg ik soms een stekende hoofdpijn, héél eventjes. De eerste keer dat dat me overkwam, schrok ik heel erg en spuugde de wijn meteen uit! Voor mij betekende dat dat een wijn behoorlijke houtrijping had gehad en waarschijnlijk van buiten Europa kwam. Vooral de Chileense chardonnays konden behoorlijk ferm zijn in hun houtgebruik. De wijn smaakte soms meer naar hout dan naar wijn, zonde…

Gelukkig is er in 10 jaar behoorlijk wat veranderd. Houtrijping is in de nieuwe wereld (wijnlanden buiten Europa) veel subtieler geworden, al blijft er een stijlverschil bestaan met de Europese wijnen. Een forse houtsmaak in de wijn duidt nog steeds wel vaak op een nieuwe wereld wijn, maar dat komt door de stijl. In de nieuwe wereld mag een wijn nou eenmaal uitgesprokener en met wat meer sjeu gemaakt worden, in Europa worden wijnen meestal alleen gewaardeerd als ze subtiliteit en finesse hebben.

Mate van de branding

Je kan de huidige recycling-trend eigenlijk niet “nieuw”, maar beter retro noemen: in vroegere tijden was recycling heel gewoon en werden zelfs haringvaten hergebruikt. Om de vislucht uit de vaatjes te krijgen voor de wijnbereiding hielp krabben en borstelen niet, dus kwam men uiteindelijk uit op -je raadt het al – uitbranden! Dit gaf zo’n positief effect op de wijn dat het een onderdeel van de wijnbereiding is gebleven.

De sterkte van het branden, ook wel toasten genoemd gaat in drie gradaties:

  • Light (kort getoast) levert lichte houttonen op in geur en smaak, soms een beetje vanille.
  • Medium (langer getoast) levert sterke houttonen, maar ook kruidigheid en chocolade en meer vanille op en in de smaak geroosterd brood en duidelijke bitters.
  • Heavy (zwaar getoast) levert minder duidelijke houttonen maar meer karamel, koffie en gerookte geuren en in de smaak meer bitter.

Hiermee heb ik de belangrijkste aspecten van houtrijping besproken en hopelijk wat meer inzicht gegeven over hoe je houtrijping herkent en waar je op zou kunnen letten.

Bij houtrijping zijn de veranderingen in tannines het meest prominente aspect. Er is natuurlijk nog veel meer te vertellen over tannines, maar dat bespreek ik volgende keer!

Houtrijping (deel I)

01 maandag dec 2014

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

analytisch proeven, hout, houtopvoeding, houtrijping, organoleptisch, organoleptisch proeven, proeven, rode wijn, smaak, smaken, Wijn, wijnproeven, witte wijn

Na een korte onderbreking, ga ik verder met de aspecten van wijnproeven. Deze keer: houtrijping! (Deel 1 dan…) Er zijn veel wijnen met een smaak die wordt veroorzaakt door gisting en rijping op houten vaten. Vooral deze houtrijping heeft invloed op de smaak en daarom bespreek ik die hier.

Hout en wijn maken zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat betekent natuurlijk niet dat élke wijn een houtrijping heeft gehad of naar hout smaakt, of dat wijn alleen maar goed is als deze op hout heeft gerijpt. Nee, er zijn wijnen die juist geen baat hebben bij houtrijping, maar vanuit de historisch perspectief speelt hout een belangrijke rol bij wijn. Ooit was het gebruik van houten vaten een kwestie van logistiek: wijn kon in de vaten van sap tot wijn vergisten, je kon wijn erin bewaren en het was de enige handige manier van wijn vervoeren. Tegenwoordig zijn er natuurlijk verschillende manieren om wijn te laten gisten, bewaren en vervoeren: houten vaten, roestvrijstaal, beton, flessen, pakken… Toch blijven de vaten belangrijk. Waarom? Dat leg ik hieronder uit.

Je zou kunnen stellen dat de eikenboom, waar de vaten van gemaakt worden, een van de belangrijkste vormen van vegetatie is in de wijnwereld, naast natuurlijk de druivenstok en de kurkboom.

Voordelen van houtrijping op een rijtje

  • Kleur: Door een chemische reactie tussen de kleurstoffen en de houttannines fixeert houtrijping de kleur van de wijn.
  • Smaak: Veel mensen vinden de aroma’s prettig die de houtrijping veroorzaakt, van bijvoorbeeld toast, vanille, koffie, karamel, cacao en/of boter.
  • Soepelheid: Door de lichte oxidatie die optreedt doordat de wijn met zuurstof in aanraking komt, ontwikkelt de wijn zich en worden tannines soepeler.
  • Houdbaarheid: De houdbaarheid van de wijn wordt verlengt door de houttannines.
  • Complexiteit: Bij sommige druivenrassen kan het een bijdrage leveren aan de complexiteit van de wijn. Voorbeelden van witte druiven die goed hout verdragen zijn chardonnay, sémillon en viognier. Blauwe druiven zijn in het algemeen bijna allemaal geschikt voor houtrijping.

Nadelen van houtrijping op een rijtje

  • Kosten: Het maken en branden van de vaten is handwerk, het beste hout komt van bomen van 180-250 jaar oud en dus zijn houten vaten duur.
  • Verspilling: Bij houtrijping gaat een deel van de wijn verloren door verdamping, het zogenaamde engelendeel.
  • Toepasbaarheid: Natuurlijk zijn sommige druivenrassen niet geschikt voor houtrijping, vooral riesling is een bekende.

Omdat het zo duur is om een houtgerijpte wijn te maken gebruiken sommige wijnmakers liever houtsnippers (of staven) in roestvrijstalen tanks. Dit wordt vooral buiten Europa toegepast, onder andere omdat daar de regels minder streng zijn. De experts verschillen nogal van mening over of dit proefbaar is. Er is wetenschappelijk onderzoek dat zegt van niet, maar het feit blijft natuurlijk dat bijvoorbeeld de oxidatie tijdens de rijping en de duur van de rijping een rol speelt bij de ontwikkeling van een wijn. En dit is verschillend bij houtrijping met vaten of met snippers, omdat deze laatste vorm vooral in (lichtdichte) roestvrijstalen tanks plaatsvindt.

Smaakinvloed

De smaakinvloed van de houtrijping is afhankelijk van heel veel factoren, waarvan ik de belangrijkste hier ga bespreken: (1) de duur van de rijping, (2) de grootte van het vat, (3) het verleden van het vat, (4) de herkomst van het hout, (5) de stijl van de wijnmaker en (6) de mate van de branding.

  • (1) Wat betreft de duur van de rijping is het simpel: hoe langer de rijping, hoe langer de wijn in aanraking komt met het hout, dus hoe meer houtaroma’s de wijn opneemt.
  • (2) De grootte van het vat heeft invloed op de verhouding qua contact tussen hout en wijn. Bij een kleiner vat neemt de wijn meer houtaroma’s op.
  • (3) Is het vat nieuw dan geeft het meer aroma’s af dan een gebruikt vat. Hoe vaker het vat gebruikt is, hoe minder smaak het af zal geven.

De andere factoren, (4) de herkomst van het hout, (5) de stijl van de wijnmaker en (6) de mate van de branding, vergen wat meer uitleg en behandel ik in mijn volgende blog.

Droog, zoet & zuur

10 maandag nov 2014

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ 1 reactie

Tags

analytisch proeven, droog, malolactische gisting, rode wijn, smaak, Wijn, wijnproeven, witte wijn, zoet, zuur

In mijn vorige blogposts Écht wijnproeven en Smaak, beschrijf ik waar je op kunt letten om een wijn écht te proeven. Hierbij vertel ik dat je iets kan zeggen over de hoeveelheid zoet en zuur, maar hoe omschrijf je zo’n hoeveelheid en wat zegt het over de wijn?

Droog of zoet?

Laat ik beginnen met het verklaren van twee begrippen, namelijk droog en zuur. Dit zijn begrippen die veel door elkaar worden gebruikt, alsof ze inwisselbaar zijn, maar dat is niet het geval. Daarvoor maken we een klein uitstapje naar de vinificatie (het wijnmaakproces). Een rijpe druif zit barstensvol suiker en tijdens het vergisten worden deze suikers omgezet in alcohol (& koolzuur, maar dat is nu even niet van belang). Als de wijn volledig vergist is zit er in principe geen suiker meer in de wijn, omdat deze allemaal is omgezet in alcohol, tenzij er zóveel suiker in zat dat de wijn bij het bereiken van de 15% alcohol nog suikers over heeft, maar dat zijn de uitzonderingsgevallen dus die laten we hier heel even buiten beschouwing. Een uitgegiste wijn is dus automatisch droog. Een wijnmaker kan de vergisting ook vroegtijdig stoppen waardoor er wat zogeheten restsuiker/restzoet in de wijn achter blijft. Hierdoor kan de wijn variëren van beendroog, droog, milddroog, lichtzoet, halfzoet tot zoet.

Proeven

Hoe proef je de hoeveelheid zoet? Dat kan heel verraderlijk zijn, omdat alcohol ook een zoete smaakervaring geeft en veel fruitige wijnen ook een zoete associatie geven, zonder dat ze daadwerkelijk zoet zijn. Zoet moet je dus, naast het gewoon proeven natuurlijk ook een beetje voelen. Een wijn met restsuiker geeft een dikker gevoel in de mond. Laat de wijn door de mond gaan en voel, vooral voor in de mond, of de wijn dikker qua viscositeit. Dit is natuurlijk vooral belangrijk als je het gevoel hebt dat je zoet proeft, zo kan je controleren of het de restsuiker is die je proeft of wellicht wat anders.

Er zijn een aantal landen en streken in de wereld waar restzoet vaker voorkomt dan elders, de bekendste voor witte wijn zijn Duitsland, de Elzas en – in iets mindere mate – nieuwe wereldlanden zoals Zuid-Afrika, Chili, Argentinië en de VS. Voor rode wijn beperkt de lijst zich voornamelijk tot Zuid-Italië, (Zinfandel uit de) VS en heel soms Australië. Een restzoetje kan dus duiden op een wijn uit deze gebieden.

Zuur

De hoeveelheid zuur die een wijn bevat is weer afhankelijk van heel andere factoren, namelijk het druivenras, de rijpheid van de geoogste druiven en de vinificatie. Het ene druivenras heeft van nature een hogere zuurgraad dan de andere. Dit is een kwestie van het kennen van de eigenschappen van de verschillende rassen.

Voorbeelden van druiven met veel zuren: -wit – sauvignon blanc, riesling en chenin blanc, -rood – nebbiolo en sangiovese.
Voorbeelden van druiven met weinig zuren: -wit – pinot gris, gewurztraminer en viognier, – rood – tempranillo, zinfandel en grenache.

De rijpheid tijdens de oogst heeft ook veel invloed op de hoeveelheid zuren in de wijn. In warme gebieden worden de druiven meestal rijper geplukt en hebben de wijnen vaak minder zuren dan in koelere wijngebieden. Het kan echter ook iets zeggen over de stijl van het gebied: een Pinot Gris uit de Elzas heeft bijvoorbeeld vaak beduidend minder zuur dan een Pinot Grigio uit Italië.

Tenslotte kunnen tijdens de vinificatie processen wel of niet plaatsvinden waardoor de zuren meer of minder aanwezig zijn, bijvoorbeeld aanzuren of ontzuren. Aangezuurde wijnen voelen vaak iets kunstmatig aan, alsof het zuur er tegenaan geplakt zit. Ook komt het zuur vaak wat later in de mond, niet gelijk bij binnenkomst, maar dat zijn allemaal kleine details.

Ook is er al dan niet sprake van een malolactische gisting, een proces waarbij de scherpe (natuurlijk aanwezige) appelzuren worden omgezet in de mildere melkzuren. Door deze gisting toe te passen worden de zuren dus als minder scherp ervaren, maar er blijven wel evenveel zuren in de wijn zitten.

Proeven

Hoe proef je de hoeveelheid zuur in een wijn? Dit kan namelijk mooi gemaskeerd zijn door een beetje restzoet of zeer uitgesproken andere smaken. De hoeveelheid zuren kan je ook voelen. Laat de wijn door je mond gaan en voel of je extra speeksel aanmaakt, dit is namelijk het effect van een behoorlijke hoeveelheid zuur. Ook kan je bij een hele hoge zuurgraad een trekkend gevoel in je kaak ervaren.

Ik hoop hiermee iets zinnigs te hebben gezegd over het proeven van zoet en zuur in een wijn. Het blijft altijd een moeilijke kwestie en er zijn altijd uitzonderingen, maar toch probeer ik iets meer structuur in de chaos te kunnen brengen. Maar onthoud: Wijnproeven is meer kunst dan wetenschap!

Smaak

03 maandag nov 2014

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ Een reactie plaatsen

Tags

afdronk, analytisch proeven, arôme de bouche, evenwicht, intensiteit, organoleptisch, organoleptisch proeven, proeven, rode wijn, smaak, smaakverloop, smaken, structuur, Wijn, wijnproeven, witte wijn

Over smaak valt niet te twisten? Juist wel, in de wijnwereld wordt eindeloos getwist over de smaken in wijn, over goede wijn en goede smaak. Beter gezegd: Over smaak valt EINDELOOS te twisten! De wereld van de wijnexperts – al dan niet zelfbenoemd – en wijnliefhebbers bestaat uit uitzonderlijk eigenwijze mensen. Bovendien is smaak niet alleen persoonlijk, maar ook nog eens zeer complex. Maar daarom is er ook bijna geen smakelijker onderwerp te vinden om over te twisten, want tijdens de twisten moet er natuurlijk flink wat geproefd worden.

Smaak wordt bij het analytisch wijnproeven zo objectief mogelijk benaderd. Een chemische analyse in een laboratorium is natuurlijk nog nauwkeuriger en levert exacte data op over suikers, zuren, alcohol, etcetera. Maar wat deze data ons niet kunnen vertellen is hoe deze balans tot een complex geheel komt, hoe de ervaring van de wijn in je mond is. En al helemaal niet waar het je aan doet denken, welke stijl de wijn heeft en hoe lang de smaak blijft hangen. Terwijl dat allemaal deel is van de smaakbeleving…

Daarom wordt wijn nog steeds door de mens geproefd en geanalyseerd door zogenaamd organoleptisch proeven (door gebruik van al je zintuigen – met uitzondering van gehoor dan). De zintuigen zicht en reuk heb ik reeds behandeld, dus nu is het tijd om smaak en tast onder de loep te nemen. Tijd om een slok te nemen, halleluja, we mogen gaan proeven, PROOST!

Bij het proeven gaat het om vijf factoren:

1) Intensiteit

Heeft de wijn veel of weinig smaak? Dit is géén uitspraak over de kwaliteit van de wijn! Het geeft alleen aan hoeveel smaak de wijn heeft. Een ingetogen wijn kan veel kwaliteit op het gebied van finesse en elegantie hebben. De meest gebruikte termen om de intensiteit uit te drukken zijn: dun/licht, gemiddeld, vol, intens/krachtig.

2) Smaakverloop

Hoe verloopt de smaak in je mond? Hierbij kijken we eigenlijk alleen naar de basissmaken – zoet, zuur, bitter, zout en eventueel umami, waarbij de eerste drie voornamelijk van toepassing zijn op wijn -. Meestal smaakt een wijn de eerste seconden in de mond het meest zoet (komt hier het gezegde zoete inval vandaan?), dan volgen zuur en bitter en neemt het zoet af. Dominante zuren en bitters blijven hangen in de zogenaamde finale. Tijdens dit smaakverloop is het dus opletten geblazen: hoeveel zuur, zoet en bitter heeft deze wijn? Wat is het meest dominant en hoe is de balans?

[in een volgend blog ga ik verder in op de elementen zoet & zuur]

3) Structuur & evenwicht

De structuur bestaat uit het mondgevoel dat de wijn geeft. Is het een soepele wijn, die makkelijk te drinken is, of proef je een wijn met moeilijkere structuur, die je bij de maaltijd wil drinken? Om de structuur aan de te geven let je op het branderige gevoel van de alcohol. En op het samentrekkende gevoel van bijvoorbeeld de tannines, zuren of bitters. Of de hoeveelheid en grootte van de belletjes van een parelende of mousserende wijn. Kortom: hoe voelt de wijn in je mond?

[in een volgend blog ga ik dieper in op de aspecten alcohol en tannine]

Ook sta je stil bij het evenwicht in de wijn. Zijn er overheersende elementen of zit er een zekere balans in de smaken? Worden bijvoorbeeld de dominante zuren gecompenseerd of proef je nauwelijks meer wat anders dan zuur? (Dit is overigens wel een subjectief oordeel: een evenwichtige wijn heeft meer kwaliteit dan een onevenwichtige.)

4) Smaken, oftewel arôme de bouche

De smaken in een wijn die verder gaan dan de basissmaken proeven we eigenlijk niet, maar we ruiken ze! Via de mondholte komt de geur in de neus terecht en dit geeft een geurwaarneming. Daarom wordt dit deel van de smaak in dezelfde termen beschreven als de geur. En dus stel je jezelf de vraag: waar smaakt hij naar? De meest gebruikte termen hierbij zijn fruitig, bloemig, kruidig, plantaardig, aards, dierlijk, houtachtig, mineraal en chemisch.

[in een volgend blog ga ik hier verder op in]

Ook kan je vaststellen of de wijn uitgesproken fruitig is of juist meer andere smaken bevat. En of hij heel veel verschillende smaken heeft of juist één dominante. Oftewel in welke stijl hij gemaakt is.

[in een volgend blog ga ik hier verder op in]

5) Afdronk

De afdronk is heel simpel te omschrijven. Je stelt vast of de smaak lang blijft hangen na het doorslikken en drukt dit uit in de termen kort, gemiddeld of lang.

Om deze vijf factoren te kunnen onderscheiden en benoemen helpt maar één ding, namelijk: oefenen, oefenen, oefenen!! Dus hef regelmatig het glas, liefst in goed gezelschap, en twist er op los!

Wijngeuren – (wijnproeven stap 2)

27 maandag okt 2014

Posted by roosoomen in Wijnproeven

≈ 2 reacties

Tags

analytisch proeven, geur, proeven, rode wijn, ruiken, Wijn, wijnproeven, witte wijn

Ruiken vind ik zelf altijd het moeilijkste onderdeel van wijnproeven. Je steekt je neus in het glas en snuift, en snuift, en snuift… Wat ruik je nou eigenlijk? Je snuift nog eens, ergens ruik je wel iets bekends, maar wat is het? Hoe moet je het benoemen? Het doet je wel ergens aan denken, er komen allerlei herinneringen boven, er maalt van álles door je hoofd, terwijl je blijft ruiken. Uiteindelijk mompel je iets vaags over rijp fruit en neem je snel een slok.

Meestal ging het bij mij zo, nou heb ik ook geen goede neus, maar ik dúrfde vooral ook niet. Bang om het verkeerde te zeggen.

Iedereen heeft z’n eigen associaties en dat is bij wijnproeven nou eenmaal heel duidelijk onderdeel van het ritueel. Sommige mensen zeggen heel stellig dat ze er bepaalde dingen in ruiken, maar het zit er niet werkelijk in, vergeet dat niet! Laat je niet van de kaart brengen door dit soort mensen, het is alleen hún associatie met deze geur. Als jij een andere associatie hebt, is dat niet fout.

Waar de meeste mensen het over eens zijn, is de meest dominante geur die een wijn heeft. En die is heel makkelijk te vatten in een paar categorieën, waarvan de belangrijkste: fruit, bloemen, kruiden, aarde, hout, mineralen, chemisch. Als je je neus in het glas stopt en je ruikt, wat komt er dan als duidelijkste naar voren?

Als je de wijn door het glas walst en je ruikt dan nog eens, blijft de geur dan hetzelfde? Of verandert de geur?

Wat zegt de geur eigenlijk over de wijn?

Druif

Het eerste wat de geur je kan vertellen is of je met een (uitbundig) aromatisch druivenras te maken hebt of met een ingetogen druivenras, qua aroma dan. Wanneer je de druivenrassen goed kent, kan je er op basis van de hoeveelheid geur al een deel van de druivenrassen afstrepen. Dus heeft de wijn veel of weinig geur?

Vinificatie

De geur kan je soms wat vertellen over de vinificatie van de wijn, oftewel hoe de wijn gemaakt is. Heeft de wijn op hout gerijpt, dan kom je vaak vanille, geroosterde tonen of houtgeur tegen in de neus. Is hij reductief gemaakt (dat is zonder aanraking met zuurstof, meestal in roestvrijstalen tanks) dan zal het fruitaroma overheersen. Sommige wijnen rijpen lang op het afgestorven gist, dit heet “sur lie”, dan kan er een gist- of zuiveltoon in de wijn aanwezig zijn.

Leeftijd

Jonge wijnen ruiken meer naar fruit, terwijl oudere wijnen door de rijping andere geuren vertonen.

Stijl

Tenslotte kan de geur je iets vertellen over de stijl van de wijn. Wijnen uit de zogenaamde nieuwe wereld ruiken vaak uitgesproken naar fruit of juist naar hout en hebben meestal ook iets meer aroma. Europese wijnen zijn qua stijl vaak wat ingetogener. Wees hier wel heel voorzichtig mee, het is zeer verraderlijk, want er zijn natuurlijk uitzonderingen en de hoeveelheid aroma is ook erg druivenras-afhankelijk.

← Oudere berichten

Laatste posts

  • Reina Riesling
  • Sergio Sangiovese
  • Suzy Sauvignon Blanc
  • Pieter Pinot Noir
  • Margot Merlot

Even voorstellen…

Als vers “afgestudeerd” Vinoloog, wil ik graag mijn opgedane kennis van de afgelopen jaren met de wereld delen. Ik heb in mijn hoofd en mijn dikke map met aantekeningen, een behoorlijke database opgebouwd over wijnproeven, verschillende druivenrassen en wijngebieden. Dit wil ik graag in een kader plaatsen, zodat ook de gewone wijnliefhebbers er wat aan hebben. Geen wollige taal, ingewikkelde technische uiteenzettingen, maar een uitgebreid verhaal over mijn passie voor wijn in gewone-mensen-taal.

Ik ben registervinologe met 15 jaar horecaervaring. Ik heb een uitgebreide wijnkennis en door mijn horeca-achtergrond heb ik mij gespecialiseerd in wijn-spijs combinaties.

Deze kennis zet ik in in mijn eigen bedrijf: Comme Dieu wijnimport, waarmee ik regelmatig wijnproeverijen organiseer.

Evenementen

Geen komende evenementen

Eerder gepost…

  • september 2020
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • juli 2015
  • juni 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014
  • oktober 2014

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • De wijnroos
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • De wijnroos
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen